Steven Baas & Sean Libby

Beste lezers,

Hierbij een verhaal van Sean Libby en Steven Baas.
Sean stond vanmorgen op en kwam tot zijn verbazing dat Steven nog steeds sliep, dit is niet een heel raar verschijnsel aangezien Steven wel van slapen houdt. Na drie keer geroepen te zijn door ‘’Oom’’ Glen (Vader van Sean) sliep Steven nog steeds! Steven heeft een paar dagen hiervoor aangegeven dat hij het niet erg zou vinden om bekogeld te worden met een glas ijskoud water als hij niet zou willen opstaan. Dit gebeurde dan ook en Steven was gelijk wakker. Aan slapen kon hij zelfs niet meer denken.
Sean hier tegenover was al klaar met ontbijten en baden, dit gebeurde omstreeks half 5 s’ochtends.
Na een heerlijk ontbijt en een snelle bak koffie sprongen ze op de fiets om vervolgens naar de ‘’bushalte’’ te gaan. Hier kwam de schoolbus de jongens en alle andere studenten uit de buurt ophalen, Sean en Steven dachten in de schoolbus te kunnen slapen maar dankzij de harde muziek, die de buschauffeur dus blijkbaar wel erg leuk vindt, was het slapen niet mogelijk.

Eenmaal op school aangekomen was het onder nabij kwart over zes, oftewel, de jongens hadden nog drie kwartier om te socializen met de altijd zo vrolijke Surinaamse studenten aan het NATIN.
Hierna hadden ze de dagelijkse werkbespreking over de voortgang van de projecten.
Sean en Steven maakte met hun andere twee projectleden Jean-Pierre en Raymond de tekening en plattegrond af van de desbetreffende lokalen van de Wim Bos Verschuurschool die vervolgens werden uitgeprint op A3-formaat.

Met deze tekeningen bij de hand zijn de jongens op stap gegaan richting Wanica Technical Center in Paramaribo. Hier zijn de jongens heel goed geholpen en voorzien van alles wat ze nodig hadden. Zoals bijv. de prijzen van kabelgoten, kabels, breakers e.d.
Hierna moest Jean-Pierre nog even naar het toilet, dit deed hij aan de overkant waar zijn moeder werkte. De jongens zijn er later met zijn vieren gaan kijken omdat dit een school was voor slechthorende en/of doofstomme kinderen. Dit vonden de jongens een erg mooie ervaring, ze hebben hier ook nog wat foto’s mogen maken.

Hierna zijn ze nog naar de computerwinkel gegaan voor de prijzen van de benodigde computerproducten, dit is allemaal succesvol gelopen en zo konden de jongens met een gerust hart naar huis.

Ongeveer drie uur s’middags zijn Sean en Steven elke dag thuis, dus zo ook vandaag weer.
Hier hebben de jongens samen met Esther en ‘’Oom’’ Glen Bitawiri gegeten. Hier is erg van genoten.
Hierna wouden de jongens beginnen aan hun blog, maar door het onweer was dit niet mogelijk omdat alle elektrische apparatuur dan overhit kan raken en daardoor alles kan uitvallen en ernstig beschadigd kan raken. Dus zijn ze in de woonkamer met het gezin zelfgemaakte warme vla gaan eten terwijl het buiten erg ‘’koud’’ was.

Toen de storm tegen de tijd dat het al een beetje donker was ging liggen, zijn Sean en Steven er op uit gegaan om gras te gaan snijden voor de 12 koeien. Ook dit is met veel lol gebeurd. Dit is een van de dingen die ‘’Oom’’ Glen dagelijks doet. Respect Glen!
Hierna zijn ze verder gegaan met hun blog, vervolgens vroegen ze zich af hoe Werner morgen eigenlijk naar hun toe zou komen voor het zogeheten ‘’gastgezinbezoek’’. Na een aantal telefoontjes gepleegd te hebben zijn de jongens er een groot stuk wijzer uit geworden en wisten ze genoeg om later op de avond met een gerust hart en voldaan gevoel te kunnen slapen.